Έχεις φθάσει 23,5, για να καταλάβεις ότι για κάποιους ανθρώπους μερικά πράγματα είναι πάρα πολύ σημαντικά, έχουν πολύ μεγάλη αξία και συ? δεν έκανες ουσιαστικά ΤΙΠΟΤΑ...... Ναι.... τίποτα.....!!!
Μην απορείς...!!
Σκέψου, υπάρχουν κάποιοι παπούδες και γιαγιάδες που έκαναν όνειρα, θυσίασαν πράγματα, σου έδωσαν τη ζωή τους, δουλεύαν σαν τα σκυλιά για να κάνουν τα παιδιά τους και να χαρούν τα εγγόνια τους. Βέβαια στα εγγόνια πάντα δίνουν περισσότερα απ'οτι στα παιδιά τους....
Έχουν φτάσει σε μια ηλικία, που δεν μπορούν να κάνουν πολλά πραγματα, δεν βγαίνουν έξω, ούτε καν στο καφενείο ή στην πλατεία για μια πορτοκαλάδα ή ένα γλυκό, κάθονται όλη μέρα μες το σπίτι και βλέπουν τηλεόραση, παίζουν μπιρίμπα, πίνουν ουζάκια, πάνε στη γειτόνισσα για έναν καφέ και κουτσομπολιό και η ζωή τους είναι μια ρουτίνα......
Τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι??? Λίγη σημασία.... Όχι από τον κόσμο, δεν έχουν ανάγκη τη λύπηση, ούτε ανάγκη από λεφτά.... Έχουν την ανάγκη της παρέας... Ναι, άργησα να το συνειδητοποιήσω, αλλά έτσι είναι...
Πάντα έδινα σημασία στον παππού μου και στη γιαγιά μου, πάντα πήγαινα και τους έκανα λίγη παρέα, αλλά πάντα γιατί έπρεπε... γιατί έπρεπε να τους δω.... Αυτοί οι άνθρωποι για μένα είναι πιο σημαντικοί και από τους γονείς μου.... Λόγω του ότι έχω πατέρα ναυτικό και η μάνα μου πάλευε να μας μεγαλώσει σωστά, αυτοί οι ανθρωποι στάθηκαν και στέκονται δίπλα μου καλύτεροι από γονείς.....
Μην αρρωστήσουμε, μην πέσουμε και χτυπήσουμε, μην κλάψουμε, μην πουν άσχημα λόγια για μας, μην..... μην.... μην.....
Πριν μερικά χρόνια θεωρούσαν ότι με πνίγαν (και ακόμα το νιώθω μερικές φορές) τους λατρεύω όμως..... τους αγαπάω όσο τίποτα και πραγματικα δεν θέλω να πάθουν κάτι..... Δεν έχει σημασία όμως τι θέλω εγώ..... σημασία έχει ότι κανείς δεν ζει αιώνια..... και όσο το σκέφτομαι τρελαίνομαι.... Πραγματικά δεν με νοιάζει για αυτούς.... ειναι η συνηθισμένη ατάκα που λένε όλοι..... "Ας το πάθω εγώ για αυτούς.... για να ζήσουν περισσότερο"
Τους ζηλεύω που φτάσαν σαυτή την ηλικία και είναι ακόμα ερωτευμένοι, αγαπημένοι, μαζί και έχουν τόσες εμπειρίες να θυμούνται.....και για το πόσα πράγματα έχουν προσφέρει...... τουλάχιστον σε μας....
Κάθε απόγευμα γυρίζει ο παππούς από το χωράφι στις 7.... πάμε και τον παίρνουμε εμείς μην περπατάει μες το κρυο.... Δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων του μετατυχιακού δεν μπορώ να πηγαίνω κάθε μέρα..... αλλά 2 μέρες τώρα και πήγα να τον πάρω, και έκατσα μαζί τους για ούζο.....
Έμαθα του παππού να μιλάει αγγλικά..... "do you speet English?" μου λέει...(ενοείται οτι δεν τον διορθώνω)..... μπερδεύει ακόμα το good morning me to good night αλλά δεν έχει καμία σημασία....
Πάντα θα βρεί κάτι για να μου φωνάξει...όπως για τον τρόπο που καθαρίζω το ρόδι ή για το πώς τρώω το αυγό..... αλλά γιαυτό τον λατρεύω......
Πάντα θα βρούμε κάτι να συνωμοτήσουμε εναντίον της γιαγιάς και πάντα θα παίξει μαζί μου σαν παιδάκι....όπως το να βάλουμε τον κόκκο του ροδιού στο ρουθούνι και να το φυσήξουμε για να πέσει στο τραπέζι....
Μακάρι να βρω αρκετό χρόνο το διαστημα που θα μείνω εδώ και να πηγαίνω πιο συχνά...........
Μακάρι να βρούμε όλοι χρόνο και να αφιερώνουμε λίγο σαυτούς τους ανθρώπους.... Δεν ζητάνε ΤΙΠΟΤΑ απλά λίγο χρόνο για να δείξουμε ότι είμαστε εκεί γιαυτούς.... οτι είμαστε δίπλα τους και μας ενδιαφέρουν....
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου