Κάθε αρχή και δύσκολη.....

Τώρα ας πούμε.... πώς να ξεκινήσω???

Χμμμ... σωστό τίτλο έβαλα τελικά...

.....είναι η στιγμή που Ναι! θες να γράψεις κάτι και... απλά συνεχίζεις να κοιτάς την αρχή του κειμένου.... και εκεί που κοιτάς και σκέφτεσαι οτι η επιφώτηση δεν πρόκειται να ρθει, σου ρχονται διάφορες εικόνες... που είχες κάνει κάποτε μια άρχη.. μη γνωρίζοντας το αποτέλεσμα, τύπου, τα πρώτα σου βήματα που προσπαθούσες να σηκωθείς να περπατήσεις, η πρώτη μέρα στο σχολείο που έκλαιγες στην αγκαλιά του δικού σου που σε πήγαινε να σε αφήσει στην τάξη, ο πρώτος σου έρωτας που νόμιζες οτι δεν θα υπάρξει άλλος και έδινες τα πάντα , το πρώτο σου ξενύχτι ξέροντας οτι θα πας σπίτι και θα ακούσεις τις φωνές των δικών σου που "κλασικά" άργησες, οι πρώτες διακοπές που είσαι τελείως ανέμελος και τα δίνεις όλα για να περάσεις καλά μη ξέροντας οτι στο τέλος δεν θα χεις λεφτά να περάσεις, το πρώτο ραντεβού που ενώ ντύνεσαι και βάφεσαι २ ώρες δοκιμάζοντας όλη την ντουλάπα και όλα τα χτενίσματα στο κεφάλι σου, τελικά αποφασίζεις, φεύγεις και στη διαδρομή είσαι γεμάτος ανασφάλειες για εκείνη την ώρα...
....πόσες εικόνες μπορούν να περάσουν από τα μάτια σου μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα???
Πάρα πολλές, η ζωή μας είναι γεμάτη εικόνες... μόνο εικόνες, εμείς επιλέγουμε ποιές θέλουμε να κρατήσουμε και ποιές να κάνουμε डिलीट ....
....το πήγα αλλού το θέμα εε? χμμ βασικά ήθελα να μιλήσω για την αρχή του "προσώπικου" μου? χωρου...
Δεν είναι μια αρχή αυτή...? Δεν ειναι μια δύσκολη αρχή αυτή.... Βασικά γιατί δύσκολη? ίσως επειδή πολλές φορές υποτιμάω τον εαυτό μου.... Δεν πιστεύω στις δυνατότητες μου... και είναι μαλακία, γιατί έχω δυνατότητες... πρέπει να πιστέψω σε μένα...
βασικα σιγά σιγλα πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι θέματα και τρόπους να εμπλουτίσω τον καινούργιο μου χώρο... την καινούργια αρχή μου αν θελετε...

Καλή αρχή λοιπόν.... και καλή συνέχεια σε σας που ήδη γράφετε......

Φιλιά